It's not dead. Well, let say not completely...

Blog zamarł i ledwo dyszy już czwarty miesiąc. Odkąd pojawiła się córa czas wolny jest rzadkim przyjacielem i zdecydowanie za szybko kończącym swoją wizytę. Udzielanie się na blogu zawsze było na szczycie mojej piramidy Maslowa zatytułowanej "Czas dla siebie" - jeśli się wcześniej nie naimprezowałem, nie nagrałem i nie naoglądałem, to nie ma szans, bym z ochotą zasiadł do pisania :/ "Prosto z Ekranu" stało się więc porzuconym dzieckiem, które tylko sporadycznie doglądam dbając, by nie zdechło. Nic to. Trudno. Mała rośnie i wierzę naiwnie, że za kilka miesięcy czasu i ochoty przynajmniej na te 2-3 wpisy w miesiącu się znajdzie.

W ostatnim kwartale obejrzałem 3 filmy (!) Poza kiepskim District 9, o którym tu pisałem, był jeszcze gorszy The Taking of Pelham 123 (Metro strachu - druga z rzędu żenada autorstwa Tony'ego Scotta) oraz Top Gun :D Bieda straszna, na nowe recenzje filmowe więc nie liczcie.

Oglądam za to seriale (są krótkie, można się wyrobić w przerwach między płaczem a histerią). Poza zwyczajowym ciągnięciem Dextera (4. sezon jest spoko), Gotowych na wszystko (już nie mogę...) jedziemy od zera Sześć stóp pod ziemią. Pierwszy sezon mnie zachwycił. Teraz w połowie czwartego zastanawiam się czy dotrwam do końca. Ale szerszą relację zostawię na recenzję :) Zarzuciliśmy za to całkiem Heroesów. Pierwszy odcinek nowego sezonu zdecydowanie ułatwił mi decyzję, która krążyła po głowie już od dłuższego czasu.

Następny wpis zrobię więc o grach :) Od czasu zrezygnowania z grania w multi Call of Duty 4 udało mi się nawet parę tytułów ukończyć. Żadnych tam wielkich recenzji pisać nie będę, bo żmudne to i dla czytelnika nudne, ale paru zdań na temat każdej sobie nie odpuszczę.